Vakantie Appelscha 2014

Ik moest even husselen aan Jack maar nu ligt hij zo dat ik m'n laptop op schoot kan hebben. Hij ligt nu half over mijn benen en het uitgeklapte voetensteuntje van mijn relaxstoel houdt het nog net. Jack is namelijk de enige hier die een zodanig formaat heeft dat hij echt niet vóór mijn laptop kan liggen.

Ik wilde een verslagje maken over ons weekje Appelscha.

Als voorbereiding probeerden we met Polly een hondenkarretje uit. Misschien iets voor volgend jaar, dan hebben we een grotere actieradius.

Het is bijna traditie dat wij altijd behoorlijk redelijk weer hebben, of we nu in het najaar of de zomer gaan. Nu liepen we het risico op een hittegolf en dat zou een drama zijn geweest (ik kan daar echt niet tegen) en de enkele regenbui die langskwam vond ik (Huibert en Polly hadden wel een stortbui vol) geen probleem.

Vrijdag was de reisdag met in het installeren.

Letterlijk geïnstalleerd. Thuis ligt Polly ook zo graag in haar bench (met open deurtje).

Deze bench is wat groot. Die van thuis is kleiner en daar ligt ze nog makkelijker in, op haar rug.

Tot onze schrik had Polly zichzelf weer een soort hotspot gelikt, onderweg in de auto. Haar kuur Moderin was net klaar en toen moesten we dus weer aan de slag. In de plaatselijke apotheek werden we prima geholpen want ik wilde per se honingzalf voor dat wondje hebben. Een paar dagen later stonden we er weer want ik had een fout gemaakt met het vullen van mijn medicijndoosje. M'n huisarts had een recept gefaxt en ik kon er weer tegen :-)

Deze keer hadden we gekozen voor een huisje met een stroeve vloer en dichterbij de bewoonde wereld (winkels en restaurants). Polly heeft nog steeds problemen met gladde vloeren wat de hoofdreden dat we voor het kleinere huisje (de Flinter van Easterwood hondvriendelijke vakantiewoningen http://www.easterwood.nl/) waren gegaan. Het gemis aan kastruimte, de rest was prima in orde zoals afwasmachine etc., werd ruimschoots gecompenseerd met ruime dogproof afgezette tuin aan de rand van het Fries/Drentse Wold en met dus voldoende levendigheid op loop- en fietsafstand. Alleen Huibert had wat moeite om te leren omgaan met het wat lage deurkozijn van het schuurtje aparte vrieskast en waar we ook onze fietsen stalden. Hij heeft wat keren zijn hoofd gestoten. En maar grapjes maken over die ezelin, dat domme dier, die stoot zich wel een keer of vier. Hij heeft gewonnen! ;-)

Links het bewuste schuurtje. Ik heb geen foto van Huiberts blessure.

Zaterdagavond was onze eerste gang naar het restaurantje wat bij ons tijdens een vorige vakantie in die omgeving de meeste indruk had gemaakt. Het heeft ons wel wat moeite gekost om te achterhalen hoe het heette en waar het lag maar het is gelukt. Wat moesten we zonder Google? Restaurant de Posthoorn. Een prettige sfeer, goede muziek en lekker (voornamelijk biologisch eten). Alleen al de hartelijke ontvangst. Polly kreeg meteen ongevraagd een bak met fris water geserveerd, zelfs voordat wij iets hadden kunnen bestellen! Dus volgend jaar weer!

Dit had ik meteen moeten afkloppen want Huibert maakte het de dag na thuiskomst, dus toen ik net met dit verslag begonnen was heel spannend door een hartaanval te krijgen. Maar hij lijkt er goed vanaf te zijn gekomen en dus volgend jaar hebben we een goede kans op die herhaling (nu wel meteen afgeklopt!).

Dat weekend werden in en langs de vaart door Appelscha de Vaartdagen gehouden. Heel gezellig, soms zelfs spectaculair, en interessant (o.a. oude ambachten). Het weer werkte eigenlijk de hele week goed mee. Ik kreeg zoveel zon over me heen dat ik, ondanks de bescherming, toch wanneer we ergens gingen zitten voor een lunch of drankje, onder een parasol gingen. Zo af en toe was er wel een regenbui en een enkele stortbui maar die wisten we meestal te ontlopen. Behalve de arme Huibert en Polly toen zij een boswandeling maakten. Huibert had dus niet goed op de buienradar gekeken. De hevigheid van deze bui werkte wel op mijn lachspieren maar ook door de stress want we wisten toen nog niet zo goed de weg in het bos. Ze kwamen heelhuids maar doornat weer thuis en dat leverde deze foto op.

De natte krulletjes stonden Polly uitstekend!

In de loop van de week ontdekten we een Chinees restaurant. Peking (Vaart Zz 47). Dezelfde naam als van ons favoriete restaurant in Haarlem, heel wat jaren geleden. Onze Peking bestaat al heel lang niet meer maar deze Peking is een goede vervanger en staat ook op het lijstje voor volgend jaar.

Over het algemeen amuseerden we ons uitstekend met de boswandelingen en het relaxen in de tuin. Die was ideaal. Veel hoge bomen erom heen met open plekken zodat je kon kiezen tussen zon en schaduw.

Ik zag pas later dat Sijntje net de tuindeur uitstapte.

We hebben enorm genoten van onze dieren. Een vakantie zonder dieren is het sowieso al niet voor ons. De zorgenkindjes Eesz en Sijntje lieten ons versteld staan. Eesz heeft iedere wandeling net zo fit uitgelopen als ze gestart was en Sijntje heeft op één moeilijke dag na ook altijd goed gegeten. Net zoals de vorige keer mocht ze vaak los in de tuin. Eerst wel met een tuigje en sleeplijn maar al gauw mocht ze helemaal vrij haar eigen gang gaan. Die eigen gang was heel overzichtelijk. Van en naar het vrouwtje of baasje, van binnen naar buiten en van buiten naar binnen. Sijntje is zo'n gezellig katje om om je heen te hebben en ze komt ook helemaal tot haar recht als enig katje. We hopen dat zij nog lang van dit voorrecht gebruik mag maken. Ze is afgelopen week zestien jaar geworden en ondanks haar ernstige nierfalen doet ze het echt heel goed (ook afgeklopt).

Tijdens de boswandelingen streken we natuurlijk ook af en toe neer. Een keertje voor een ijsje en patatje maar meestal om van de omgeving te genieten.